Tonische Labyrint reflex
Ontstaan en functie
De Tonische Labyrint reflex (TLR) ontstaat bij de geboorte en heeft als functie een baby te leren omgaan met de zwaartekracht. De TLR zorgt voor een efficiënte aansturing van het lichaam en het aanleren van gecoördineerde bewegingen.
Hierdoor ontwikkelt zich het vestibulaire systeem. Dit systeem zorgt voor het gevoel van balans en voor kennis over waar het lichaam zich bevindt in de ruimte en hoe de stand van de verschillende lichaamsdelen ten opzichte van elkaar is. Dit wordt propriocepsis genoemd.
< Een baby die het hoofd naar voren gebogen heeft, zal de armen en benen buigen.
Als het hoofd naar achteren wordt > gestrekt, zullen armen en benen zich ook strekken.
Tonic Labyrinthine Reflex – YouTube
Integratie en effecten van een onvoldoende geremde TLR reflex
De TLR wordt normaliter na ongeveer 1 jaar geremd. Als dat niet (voldoende) gebeurt, zullen er problemen ontstaan met de balans en de verdeling van de spierspanning over het gehele lichaam. Bewegingen van het hoofd beïnvloeden de spierspanning. Het is lastig de spierspanning direct aan te passen aan bewegingen, waardoor het evenwichtscentrum in de war raakt. Dit maakt het moeilijk om de ogen goed te laten focussen. Het ruimtelijke- en richtingsgevoel wordt belemmerd en het wordt moeilijk om diepte, snelheid en afstand goed in te schatten. Het kind kan de zwaartekracht slecht voelen. Een kind met een ongeremde TLR kan zich moeilijk oriënteren omdat een vast punt in de ruimte ontbreekt. Het kind weet niet goed waar het in de ruimte is. De informatie die via de ogen binnenkomt over waar iemand in de ruimte is , is voor het kind onbetrouwbaar. Het kind vindt het moeilijk om boven, onder, links, recht, voor en achter te onderscheiden. Soms uit zich dat ook op school. Het kind kan dan bijvoorbeeld in spiegelbeeld schrijven. Het gebrek aan oriëntatie vermogen en het ontbreken van een referentiepunt geldt ook voor tijd. Tijd wordt een loos begrip. Dit kind zal veel moeite hebben om binnen een gestelde tijd iets af te hebben , of om op tijd te komen.
Een kind met een ongeremde TLR wiebelt van voor naar achter onder invloed van zijn eigen hoofdbewegingen. Om dat tegen te gaan compenseert het door verstarring-vooroverbuigen of juist achterover gestrekt. Die houding en het compenseren kost veel inspanning, wat leidt tot vermoeidheid.
De nekspieren worden niet goed genoeg beheerst wat onbewust het gevoel kan geven dat het hoofd los aan de romp zit. Dit kan bij jonge kinderen in sommige gevallen zelfs met (doods) angst gepaard gaan. Immers zonder hoofd kun je niet leven. Kinderen met een ongeremde TLR kunnen aan één kant sterker ongeremd zijn dan aan de andere kant.
Kenmerken van een kind met een onvoldoende geremde TLR reflex
– Gebrek aan richtingsgevoel en moeite met het inschatten van afstand, diepte en snelheid. Hierdoor kan hoogtevrees ontstaan wat zich kan uiten in een hekel hebben aan open bruggen of trappen. Vooral bij het trap op lopen.
– Problemen met balans en verdelen van spierspanning door het hele lichaam. Het evenwichtsgevoel is niet goed en deze kinderen hebben vaak last van wagenziekte.
– Slecht kunnen focussen met de ogen. Problemen met het zicht en met het overschrijven van informatie van het digibord naar het schrift Soms wordt (onnodig) een bril voorgeschreven. Vaak wordt het kind dichter bij het digibord gezet.
– Slechte (vaak gebogen) houding. Bij een sterke ongeremde TLR aan de buikzijde, buigen de schouders steeds meer naar voren bij langer staan. Er ontstaat verkramping of verstarring in een naar voren gebogen houding. Bij een sterke ongeremde TLR naar de rugzijde ontstaat een stramme rug en nek en een houterige gang. Hierdoor kunnen rugklachten ontstaan.
– Een hekel hebben aan of moeite hebben met sporten in z’n algemeenheid. Kinderen hebben veel moeite met leren zwemmen. Ze kunnen niet kruipen maar wel tijgeren. Ze lopen en staan veelvuldig op de tenen of op de voorvoet.
– Angsten, ook doodsangst
– Slecht tijdsbesef, veelvuldig te laat komen, moeite met het nakomen van tijdsafspraken.