Moro reflex
Ontstaan en functie
De Moro-reflex ontwikkelt zich vanaf circa 9 weken na de conceptie en is normaliter volledig ontwikkeld bij de geboorte. De Moro-reflex heeft een functie die de baby beschermt. De reflex wordt ook wel het alarmsysteem van de baby genoemd. De Moro-reflex is een reactie op zintuiglijke prikkels, zoals aanraking, geluid, fel licht of bewegingen in het gezichtsveld.
De eerste reactie op een prikkel is een soort verstarring, waarbij de baby het hoofd naar achteren, de armen naar boven en naar achteren beweegt en de vingers spreidt. Daarna buigt de baby zich naar voren, vouwt de armen om de borst en trekt de benen op. Daarbij ademt de baby uit en begint te huilen.
Moro-Reflex – Frühkindliche Reflexe – AMBOSS Video – Bing video
De Moro-reflex wordt ook wel de vlucht- en vechtreflex genoemd. Vluchten of vechten zal de reactie bij gevaar zijn. Deze wordt mogelijk gemaakt doordat adrenaline vrijkomt.
Integratie en effecten van een onvoldoende geremde Moro-reflex:
De Moro-reflex hoort tussen 3 en 6 maanden te worden vervangen door een rijpere reactie, zoals het draaien van het hoofd naar de prikkel en het steeds meer verstandelijk beoordelen van het eventuele gevaar en de reactie daarop.
Wanneer de Moro-reflex ongeremd aanwezig is, zijn een of meerdere zintuigen vaak erg gevoelig. Hierdoor zal een kind vaak te sterk op bepaalde prikkels reageren. Plotseling geluid, fel licht, een plotselinge beweging, een verandering van houding, pijn, onverwachte aanraking, bepaalde geuren of smaken kunnen de Moro-reflex op verschillende momenten opwekken. Het kind is dan voortdurend alert en staat op ‘scherp’.
De vrijgekomen stresshormonen zoals adrenaline en cortisol blijven aanhoudend actief. Hierdoor zal de gevoeligheid van de zintuigen toenemen. Het kind zal extra veel prikkels waarnemen en voortdurend worden afgeleid. Dit maakt het moeilijk om te leren, zich te concentreren en een taak af te maken.
Een andere reactie kan zijn dat het kind zich vooral gaat terugtrekken door alle prikkels. Het heeft moeite zich aan te passen en kan niet gemakkelijk affectie accepteren of tonen.
Bij overactiviteit ontstaat agressie of prikkelbaarheid, moeite met het lezen van lichaamstaal en de behoefte om situaties te domineren. Bij beide reacties hoort manipulatief gedrag omdat het kind grip willen kunnen houden op de eigen emoties.
Bij een ouder kind of een volwassene is de uiterlijke reactie op zintuiglijke prikkels soms niet zichtbaar, maar van binnen gebeurt er wel van alles. Bij het waarnemen van prikkels komen stresshormonen vrij. De bloedvoorziening naar de spieren krijgt voorrang ten koste van onder meer de bloedvoorziening naar de spijsvertering, het afvoeren van afvalproducten en de werking van het brein. Ook worden voedingsstoffen niet goed opgenomen en kunnen er afweerreacties optreden zoals eczeem of allergieën. Bloedsuikers worden sneller dan normaal verbrand, waardoor stemmingswisselingen kunnen ontstaan en de (leer) prestaties negatief worden beïnvloed.
Bovendien hebben adrenaline en cortisol invloed op het immuunsysteem van een kind. Hierdoor hebben kinderen met een ongeremde Moro-reflex vaak last van keel, neus en oorproblemen, allergieën of reageren ze (te) sterk op bepaalde medicijnen. Door uitputting van het hele fysieke systeem kunnen na verloop van jaren burnoutklachten ontstaan.